Τα άστρα και οι μύθοι τους

"Οι μύθοι και οι θρύλοι του κόσμου των άστρων θα μένουν για πάντα οι πιο τρυφεροί μάρτυρες της ελληνικής ρίζας του ευρωπαϊκού πολιτισμού!"

Τα Άστρα και οι Μύθοι τους. Εισαγωγή στην Ουρανογραφία.
Από το βιβλίο των Σ. Θεοδοσίου, Μ. Δανέζης

Victor Hugo's Passion for Greatness!

Some authors we love for the beauty of their texts. This is the purest sort of reader-writer relationship, the closest to perfection. Other writers leave their imprint on us because of their life stories, their passion for writing, or their place in history. For me, Victor Hugo belongs to that second group. In my youth i knew him as a novelist, as the author of Les Miserables. I loved him for the way he conveyed the chemistry of great cities, the high drama of their streets, and for the way he could show the logic by which two entirely unrelated things could happen in a city at the same time (as Parisians are attacking one another's barricades in 1832, we have the sound of billiards coming from two streets away). He influenced Dostoyevsky; when i was young, and wedded to a melodramatic vision of cities as dark and dirty places where the poor and defeated congregate, he influenced me too. When i grew a bit older, Hugo's voice began to annoy me; I found it pompous, affected, ostentatious, and artificial. In his historical novel Ninenty-Three, he spends a great many annoying pages describing a loose cannon rolling back and forth on a ship in a storm. When he took Faulkner to task for being influenced by Hugo, Nabokov offered a cruel example: "L'homme regardait le gibet, le gibet regardait l'homme." What has influenced me the most - and disturbed me most about Hugo's life - was his use of emotion (in the negative sense of this romantic world!) to confect greatness through rhetoric and high drama. All French intellectuals, from Zola to Sartre, owe a debt to Hugo and his passion for greatness; his concept of the politically engaged writer as champion of truth and justice has exerted a deep influence on world literature. Overly aware of his passion for greatness - and mindful of the fact that he had achieved it - Hugo became a living symbol of his ideal, thereby turning himself into a statue. His self-conscious moral and political gestures gave him an artificial air, and that cannot help but make a reader uneasy. In his discussion of "Shakespeare's genius," Hugo himself said that the enemy of greatness was falseness. In spite of all his posturing, Hugo's triumphant return from political exile endowed him with a certain authenticity, as did his flair for public speaking, and his heroes live on in Europe's - and the world's - imagination. Perhaps this is simply because France and French literature were for so long at the forefront of civilization. Once upon a time, and no matter how nationalistic they were, France's writers spoke not just to France but to all of humanity. But it's not that way today. Perhaps that is why France's continuing affection for this strangest of great authors speaks above all of nostalgia for her lost days of glory.

Orhan Pamuk: Others Colours, ESSAYS AND A STORY, Writings on Life, Art, Books and Cities.

Ο Πράσινος Λόφος!

Παρουσίαση του βιβλίου "Μαθηματικά Μοντέλα"

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία πρωτότυπη ιδέα, με πολλαπλούς στόχους:

• να αναδείξει τον τρόπο με τον οποίο συγκεκριμένα μαθηματικά εργαλεία χρησιμοποιούνται για τη μελέτη εξειδικευμένων εφαρμογών
• να προωθήσει την ανεξάντλητη ποικιλία των θεμάτων στην οποία βρίσκουν εφαρμογή τα μαθηματικά μοντέλα
• να διακριθεί για την αθωράκιστη αλλά και πειθαρχημένη αποκαλυπτικότητά του

Στο βιβλίο αναπτύσσονται θέματα οικονομικών εφαρμογών, φυσικής, εφαρμοσμένων μαθηματικών αλλά και βιολογίας. Δόθηκε έμφαση στην προσέγγιση των παραπάνω ενοτήτων με τη βοήθεια του μαθηματικού μόντελινγκ. 'Ενα βιβλίο προορισμένο για να δηλώνει διαχρονικά την παρουσία του στο ευρύτερο κοινό, στο οποίο και απευθύνεται.

Ένας Άγγελος

Οι αρχαίες πυραμίδες της Αιγύπτου!

Mona Lisa!

Ο πύργος του Άιφελ!

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Άλμπρεχτ Ντύρερ. Κεφάλαιο ΚΑ.

Και είδα νέο ουρανό και νέα γη (ο ουρανός και η γη, οι πριν, είχαν φύγει) και η θάλασσα άλλο δεν ήταν. Και την πόλη την άγια, την Ιερουσαλήμ, εγώ ο Ιωάννης, νέα την είδα, απ'τον ουρανό να κατέρχεται - απ'τον Θεό ορισμένη-στολισμένη και έτοιμη σαν νύφη για τον άντρα της.

Και άκουσα φωνή δυνατή απ΄τον θρόνο του ουρανού, που έλεγε "ιδού η σκηνή του Θεού και των ανθρώπων, και θα σκηνώσει μαζί τους και θα είναι αυτοί ο λαός του και θα'ναι Αυτός γι'αυτούς ο Θεός τους, και θα σκουπίσει ο Θεός κάθε τους δάκρυ και δε θα υπάρχει άλλο ο θάνατος, ούτε πένθος ούτε κραυγή, ούτε πόνος θα υπάρχει, διότι τα παλιά όλα πέρασαν".

Και είπε αυτός που καθόταν στο θρόνο: "Ιδού, νέα τα κάνω τα πάντα". Και λέει ξανά: "Γράψε ότι οι λόγοι αυτοί είναι πιστοί και αλήθεια".

Και μου είπε: "Έγιναν. Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ θα δώσω στον διψασμένο να πιεί νερό δωρεάν, απ'την πηγή της ζωής.

Ο νικητής θα τα κληρονομήσει αυτά, και θα είμαι γι'αυτόν ο Θεός, και αυτός θα είναι ο γιος μου.

Και οι δειλοί και άπιστοι, οι σιχαμένοι και οι φονιάδες, και οι πόρνοι, οι ειδωλολάτρες και οι μάγοι και οι ψεύτες, όλοι το μεράδι τους το έχουν στη λίμνη που μέσα της καίει φωτιά και θειάφι, που είναι ο δεύτερος θάνατος".

Και ήρθε ένας απ'τους επτά αγγέλους που κρατούσαν τις επτά κούπες γεμάτες με τις πληγές τις επτά και τις έσχατες, και μιλώντας μου είπε: "Ελα, θα σου δείξω τη νύφη, τη γυναίκα του Αρνιού".

Και με έφερε έμπνοο σε όρος ψηλό και μεγάλο, και μου έδειξε την πόλη τη μεγάλη, την Άγια Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει εξουρανού με θέληση θεία, λάμποντας μέσα στη δόξα του Θεού. Η λάμψη της ήταν ίδια με λάμψη πολύτιμου λίθου, φεγγοβόλημα ίασπη.

Και είχε τείχος ψηλό και μεγάλο, με δώδεκα πύλες, και στις πύλες ήταν δώδεκα άγγελοι, και ήταν γραμμένα και ονόματα δώδεκα και τα ονόματα ήταν των δώδεκα φυλών των υιών του Ισραήλ.

Στην Ανατολή πύλες τρεις, και τρεις στο Βοριά, τρεις στο Νοτιά και τρεις προς τη Δύση. Και το τείχος της πόλης με θεμέλια δώδεκα, και στα θεμέλια πάνω τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνιού.

Κι αυτός που μου μιλούσε κρατούσε για μέτρο καλάμι χρυσό να μετρήσει μ'αυτό την πόλη και τις πύλες και το τείχος.

Και η πόλη τετράγωνη κείται και το μήκος της είναι όσο το πλάτος. Και μέτρησε την πόλη με το καλάμι, δώδεκα χιλιάδες στάδια ήταν, μήκος και πλάτος και ύψος τα ίδια.

Και μέτρησε το τείχος της εκατόν σαράντα τέσσερις πήχεις το μήκος, κατά το μέτρο του ανθρώπου, δηλαδή του αγγέλου.

Και τα τείχη ήταν κτισμένα με ίασπη, και η πόλη με καθάριο χρυσό, σαν γυαλί ολοκάθαρο. Και τα θεμέλια του τείχους της πόλης στολισμένα με κάθε πολύτιμη πέτρα.

Το πρώτο θεμέλιο ήταν με ίασπη, το δεύτερο σάπφειρο, το τρίτο χαλκηδόνιο, το τέταρτο σμαράγδι, το πέμπτο σαρδόνυχας, σάρδιο το έκτο, το έβδομο χρυσόλιθος, το όγδοο βερύλιο, το ένατο τοπάζι, το δέκατο χρυσόπρασος, υάκινθος το ενδέκατο και το δωδέκατο αμέθυστος.

Και οι δώδεκα πύλες, δώδεκα μαργαριτάρια, ένα η καθεμιά της. Και η πλατεία της πόλης ατόφιο χρυσάφι σαν γυαλί διαυγέστατο. Ναό δεν είδα στην πόλη. Ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ είναι ο ναός της, και το Αρνί.

Και δεν έχει ανάγκη η πόλη από ήλιο ούτε από φεγγάρι να φωτίζεται, γιατί τη φώτισε η δόξα του Θεού, και το Αρνί, το λυχνάρι της.

Και στης πολιτείας το φως θα βαδίσουν τα έθνη όσα σωθούν, και οι βασιλιάδες της γης θα της φέρουν τη δόξα.

(Και οι πύλες της πόλης δε θα κλείσουν ποτέ, γιατί νύχτα εκεί δε θα υπάρχει.)

Και θα της φέρνουν οι πύλες των εθνών την τιμή και τη δόξα. Και στην πόλη δε θα μπει τίποτα μολυσμένο, ούτε ψεύτης και σίχαμα, μόνο οι γραμμένοι στο βιβλίο ζωής του Αρνιού.

Το DNA ως γενετικό υλικό! 1944.

Οι βιοχημικοί είχαν αντιληφθεί εδώ και σαράντα περίπου χρόνια ότι τα χρωμοσώματα φέρουν το γενετικό υλικό κάθε οργανισμού. Γνώριζαν επίσης ότι τα χρωμοσώματα έχουν νουκλεοπρωτεϊνικό χαρακτήρα, δηλαδή περιέχουν τόσα μόρια πρωτεϊνης όσο και μόρια δεσοξυρίβονουκλεϊνικού οξέος (DNA!). Εκείνη την εποχή επικρατούσε η αντίληψη ότι το σημαντικότερο τμήμα του γενετικού υλικού των χρωμοσωμάτων ήταν η πρωτεϊνη, αφού σε όλες τις περιπτώσεις οι πρωτεϊνες είχαν αποδειχθεί σημαντικές για τους ζωντανούς ιστούς. Οι πρωτεϊνες είναι γιγαντιαία μόρια, με τεράστια ποικιλία και πολυμορφία. Τα ένζυμα, τα οποία ελέγχουν τις χημικές διεργασίες του οργανισμού, είναι πρωτεϊνες. Έτσι, οι βιοχημικοί πίστευαν ότι το νουκλεϊκό οξύ αποτελείται από σχετικώς μικρά μόρια που λειτουργούν κατά βοηθητικό τρόπο, όπως η αίμη της αιμοσφαιρίνης ή τα συνένζυμα των ενζύμων. Ωστόσο, δεν γνώριζαν ποια μπορεί να είναι αυτή η βοηθητική λειτουργία του νουκλεϊκού οξέος. Οι έρευνες όμως άρχισαν να αποκαλύπτουν ότι τα μόρια των νουκλεϊκών οξέων δεν είναι καθόλου μικρά. Απλώς, οι μέθοδοι που είχαν χρησιμοποιηθεί για την απομόνωση του DNA ήταν πολύ δραστικές, με αποτέλεσμα να εντοπίζονται μικρά μόνο τμήματα των μορίων. Όταν χρησιμοποιήθηκαν πιο ήπιες μέθοδοι, απομονώθηκαν μεγαλύτερα μόρια (!). Διαπιστώθηκε επίσης ότι στα γεννητικά κύταρρα, όπου τα χρωμοσώματα είναι συμπυκνωμένα στο ελάχιστο δυνατό μέγεθος, το πρωτεϊνικό τους τμήμα εμφανίζεται ασυνήθιστα απλό, ενώ το DNA υπάρχει στη συνήθη ποσότητα και πολυπλοκότητα. Παρόλα αυτά, η πίστη των βιοχημικών στην σπουδαιότητα των πρωτεϊνών παρέμενε ακλόνητη. Εκείνη την εποχή ο Όσβαλντ Έιβερυ (1877-1955), Αμερικάνος βακτηριολόγος γεννημένος στον Καναδά, έκανε πειράματα με πνευμονιοκόκους, βακτήρια που προκαλούν την πνευμονία. Υπήρχαν δύο διαφορετικά στελέχη των βακτηρίων, ένα με λείο περίβλημα που αποτελείται από ένα πολύπλοκο μόριο υδατάνθρακα, και ένα με τραχύ περίβλημα. Τα στελέχη, ονομάζονταν αντίστοιχα S (από το αρχικό γράμμα της λέξης smooth!! που σημαίνει λείο) και R (από το αρχικό γράμμα της λέξης rough!! που σημαίνει τραχύ). Ήταν εμφανές ότι το στέλεχος R δεν είχε το γονίδιο για το σχηματισμό της λείας υδατανθρακικής επιφάνειας. Επιπλέον ήταν δυνατόν να ληφθεί ένα εκχύλισμα από το στέλεχος S (που δεν περιείχε κύταρρα και ήταν σαφώς άβιο!) το οποίο με την προσθήκη του στο στέλεχος R, το μετέτρεπε σε στέλεχος S (!). Επομένως το εκχύλισμα πρέπει να περιείχε το γονίδιο (ή την μεταλλακτική αρχή όπως ονομάστηκε) που καταλύει την παραγωγή του υδατάνθρακα. Αλλά ποια ήταν η φύση της μεταλλακτικής αρχής? Το 1944, ο Έιβερυ και οι συνεργάτες του υπέβαλαν σε καθαρισμό το γονίδιο της μεταλλακτικής αρχής, σε όσο μεγαλύτερο βαθμό μπορούσαν χωρίς να διαταράξουν την λειτουργική του ικανότητα, και απέδειξαν ότι αποτελείται από DNA και τίποτε άλλο. Δεν περιείχε καθόλου πρωτεϊνη! Ήταν η πρώτη ένδειξη ότι το γενετικό υλικό των κυττάρων είναι το DNA και όχι η πρωτεϊνη! Η ανακάλυψη αυτή έφερε επανάσταση στη γενετική και οδήγησε σε ταχύτατη πρόοδο. Ο Έιβερυ άξιζε σαφώς να τιμηθεί με το βραβείο Νόμπελ για την ανακάλυψή του, αλλά πέθανε πολύ γρήγορα μετά την επίτευξή της και δεν πρόλαβε να βραβευθεί.

Το Χρονικό των Επιστημονικών Ανακαλύψεων. ISAAC ASIMOV. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Michelangelo!

Candle in the Wind: Elton John.

Goodbye Norma Jean
Though i never knew you at all
You had the grace to hold yourself
While those around you crawled
They crawled out of the woodwork
And they whispered into your brain
They set you on the treadmill
And they made you change your name

And it seems to me you lived your life
Like a candle in the wind
Never knowing who to cling to
When the rain set it
And i would have liked to have known you
But i was just a kid
Your candle burned out long before
Your legend ever did

Loneliness was tough
The toughest role you ever played
Hollywood created a superstar
And pain was the price you paid
Even when you died
Oh the press still hounded you
All the papers had to say
Was that Marylin was found in the nude

Goodbye Norma Jean
From the young man in the 22nd row
Who sees you as something more than sexual
More than just our Marylin Monroe

Written by Elton John and Bernie Taupin.

Tiny Dancer: Elton John.

Blue jean baby, L.A. lady, seamstress for the band
Pretty eyed, pirate smile, you'll marry a music man
Ballerina, you must have seen her dancing in the sand
And now she's in me, always with me, tiny dancer in my hand

Jesus freaks out in the street
Handing tickets out for God
Turning back she just laughs
The boulevard is not that bad

Piano man he makes his stand
in the auditorium
Looking on she sings the songs
The words she knows, the tune she hums

But oh how it feels so real
Lying here with no one near
Only you and you can't hear me
When i say softly, slowly

Hold me closer tiny dancer
Count the headlights on the highway
Lay me down in sheets of linen
you had a busy day today

Blue jean baby, L.A. lady, seamstress for the band
Pretty eyed, pirate smile, you'll marry a music man
Ballerina, you must have seen her dancing in the sand
And now she's in me, always with me, tiny dancer in my hand

I guess that's why they call it the blues. Elton John.

Don't wish it away
Don't look at it like it's forever
Between you and me i could honestly say
That things can only get better

And while i'm away
Dust out the demons inside
And it won't be long before you and me run
To the place in our hearts where we hide

And i guess that's why they call it the blues
Time on my hands could be time spent with you
Laughing like children, living like lovers
Rolling like thunder under the covers
And i guess that's why they call it the blues

Just stare into space
Picture my face in your hands
Live for each second without hesitation
And never forget i'm your man

Wait on me girl
Cry in the night if it helps
But more than ever i simply love you
More than i love life itself

Goodbye Yellow Brick Road: Elton John

When are you gonna come down
When are you going to land
I should have stayed on the farm
I should have listened to my old man

You know you can't hold me forever
I didn't sign up with you
I'm not a present for your friends to open
This boy's too young to be singing the blues

So goodbye yellow brick road
Where the dogs of society howl
You can't plant me in your penthouse
I'm going back to my plough

Back to the howling old owl in the woods
Hunting the horny back toad
Oh I've finally decided my future lies
Beyond the yellow brick road

What do you think you'll do then
I bet that'll shoot down your plane
It'll take you a couple of vodka and tonics
To set you on your feet again

Maybe you'll get a replacement
There's plenty like me to be found
Mongrels who ain't got a penny
Sniffing for titbits like you on the ground

Written by Elton John and Bernie Taupin!

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες!

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι αγόρασα αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι. Όπως και στο διάσημο βιβλίο του Ιουλίου Βερν, οι παίκτες είναι μέλη μίας λέσχης στο Λονδίνο στις αρχές του 20ού αιώνα, οι οποίοι έβαλαν στοίχημα για ένα ταξίδι γύρω από τον κόσμο: ο παίκτης που θα μπορέσει να το ολοκληρώσει σε λιγότερες από 80 ημέρες, θα κερδίσει το στοίχημα αλλά και το θαυμασμό των συντρόφων του. Για να τα καταφέρουν, οι παίκτες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν μεταφορικά μέσα όπως τραίνα και πλοία, καθώς μετακινούνται από μέρος σε μέρος. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, θα έχουν τη δυνατότητα να επιταχύνουν τους ρυθμούς τους χρησιμοποιώντας αερόστατα και ελέφαντες. Και αυτό είναι απαραίτητο, γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος και κάθε μέρα που χάνεται μπορεί να οδηγήσει στην ήττα! Ο πρώτος παίκτης που θα φτάσει στο Λονδίνο θα είναι...ο νικητής του στοιχήματος αλλά και του παιχνιδιού. Το παιχνίδι περιλαμβάνει 1 ταμπλό, 60 κάρτες ταξιδιού, 15 κάρτες γεγονότων, 6 φιγούρες, 1 φιγούρα ντετέκτιβ, 6 δείκτες χρόνου, 6 κάρτες πονταρίσματος, 24 χρυσά νομίσματα, 18 μάρκες προνομίων, 1 δείκτη πρώτου παίκτη, 1 ζάρι και ένα βιβλίο κανόνων. Πόσο όμορφη είναι η υδρόγειος! Έχω μία "ξύλινη" στη βιβλιοθήκη μου!

Για την Αμαλία.

"Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του"

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/1992)

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας..."

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977 - 2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακοήθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιμένει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της αι όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διαύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

"Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα από αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας."

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992 θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. :

"Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας"

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν ειναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΑΚΕΥΤΙΚΏΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μία δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση ογκολογικής μονάδας παίδων.

(Σύλλογος ελπίδα, τηλ: 210-7757155, email: info@elpida.org λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία")

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ.

Η μικρή Άρκτος.

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι θα ταξιδέψουμε με το πλοίο των ονείρων μου. Το έχω ονομάσει "η μικρή Άρκτος". Ανεβαίνω σε αυτό τα βράδια, όταν κοιμάμαι στην αγκαλιά του Μορφέα. Κάθε βράδυ το βλέπω φωτισμένο να ταξιδεύει στον ωκεανό, αλλά και με δεκάδες ξωτικά μέσα σε αυτό. Είναι αυτά τα υπερφυσικά πλάσματα των λαϊκών δοξασιών, που κατοικούν μέσα στο πλοίo και θέλουν να με ταξιδέψουν μέσα στις χώρες του φανταστικού. Στο πλοίο αυτό η θάλασσα αποκαλύπτει την ιστορία της. Τα βάθη των ωκεανών γίνονται οι πύλες για κόσμους αλλιώτικους και ζεστούς. Κανένας δε φοβάται εκεί. Η πιο υπέροχη και γλυκιά μελωδία σε δελεάζει να την ακολουθήσεις καθώς ταξιδεύεις. Στο πλοίο αυτό μαζί με τα ξωτικά είναι και τα "τολμηρά παιδιά". Κατοικούν σε ψηλά βουνά με έλατα, αλλά με συντροφεύουν συνεχώς όταν κοιμάμαι. Το πλοίο ταξιδεύει μέσα στο φανταστικό, συναντώντας συνεχώς νέους, άγνωστους κόσμους, κάθε ένας από τους οποίους υπακούει στους δικούς του κανόνες και νόμους. Τα τολμηρά παιδιά διηγούνται συνεχώς ιστορίες, με βάση τις οποίες το πλοίο τοποθετείται μέσα στο χώρο και το χρόνο.

Έτσι λοιπόν με παίρνει ο ύπνος και στη συνέχεια βρίσκομαι μέσα στο πλοίο με τα τολμηρά παιδιά να μου χαμογελούν. Τα ξωτικά αναλαμβάνουν να μας μεταφέρουν στην υπερφυσική διάσταση, στην οποία όλοι εσείς γίνεστε επιβάτες. Έτσι τα τολμηρά παιδιά αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην πύλη του φανταστικού, "...part of the ship, part of the crew, part of the ship, part of the crew...". Στη χώρα αυτή απλώνονται κανάλια και αποικίες, στις οποίες γενναίοι άνθρωποι γράφουνε ιστορίες σε βιβλία, από προσωπικά βιώματα. Κάθε ένας από αυτούς διαθέτει την προσωπική του βίβλο και με την φιλοξενία του και την αγάπη του σε καλεί να μπεις στον κόσμο αυτό. Οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις είναι δικές σας. Είστε ελεύθεροι να ταξιδέψετε και να ζήσετε τις καλύτερες στιγμές σας, που θα είναι ανεπανάληπτες και θα διαρκέσουν όσο θέλετε εσείς. Στο ταξίδι αυτό διαλέγετε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει επιστροφή. Η ιστορία της μικρής Άρκτου!

Ένας θρύλος!

Υπάρχει ένας θρύλος για ένα πουλί που κελαηδάει μία μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά από κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρει. Και τότε, εκεί που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο μεγάλο, το πιο κοφτερό αγκάθι. Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την αγωνία του, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένα τραγούδι θεσπέσιο, με τίμημα την ίδια την ύπαρξή του. Μα ο κόσμος όλος μένει ασάλευτος για ν' ακούσει κι ο Θεός χαμογελάει στους ουρανούς Του. Γιατί το άριστο αποκτιέται μόνο με μεγάλο πόνο... Ή, τουλάχιστον, έτσι λέει ο θρύλος.

Ένας ανοιξιάτικος περίπατος!

Έχετε σκεφτεί πόσο όμορφα είναι να περπατάς στο βουνό; Άλλοτε ώρες πρωινές, άλλοτε το απόγευμα, στο βουνό του Καρέα υπάρχει ένα μονοπάτι δίπλα από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Από το ύψος αυτό βλέπεις την Αθήνα πιάτο, αλλά και τη θάλασσα και το λιμάνι του Πειραιά και το αεροδρόμιο. Ο χώρος είναι εξοχικός και καθημερινά αρκετοί άνθρωποι κάνουν τη βόλτα τους εκεί. Άλλες φορές περπατώντας, άλλες φορές τρέχοντας και κάποιες άλλες φορές ως τουρίστες που θέλουν να δουν την Αθήνα από ψηλά και να εισπνεύσουν καθαρό αέρα! Πηγαίνω κάθε μέρα εκεί γιατί πραγματικά με τονώνει, με ξεκουράζει και με γεμίζει ενέργεια. Τα καλά όνειρα αιχμαλωτίζονται καθώς αφήνεσαι σε οποιαδήποτε σκέψη γύρω από αυτά και οι κακές σκέψεις διώχνονται μακριά, κάτι σαν ονειροπαγίδα. Μα πάνω απόλα αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος, ήρεμος και γεμάτος ζωή. Ψηλά στο βουνό ο πολιτισμός αποκαλύπτεται σαν ένα γενναίο παραμύθι που περιμένει να χωθείς μέσα στις σελίδες του και να το ρουφήξεις. Γιαυτό λοιπόν έγινα ένα με την φύση, τα δέντρα και αυτό το μακρύ χωματόδρομο που περιμένει να τον διασχίσεις και να αποκαλύψεις την ιστορία του. Καλό σας απόγευμα.

Promise to try.

Το τραγούδι αυτό είναι της Μαντόνα. Είναι αρκετά παλιό, αλλά εξαιρετικό τόσο σε στίχο όσο και σε μουσική. Λέγεται "promise to try" και σας το παρουσιάζω:

Little girl, don't you forget her face
laughing away your tears
when she was the one
who felt all the pain
Little girl, never forget her eyes
keep them alive inside
I promise to try
but it's not the same

Keep your head held high
ride like the wind
never look behind
life isn't fair
that's what you said
so try not to care

Little girl, dont run away so fast
i think you forgot to kiss
kiss her goodbye
Will she see me cry
when i stumble and fall
does she hear my voice
in the night when i call
wipe away all your tears
it's gonna be allright

I fought to be so strong
i guess you knew
i was afraid
you'd go away too
Little girl, you've got to forget the past
and learn to forgive me
i promise to try
but it feels like a lie

Don't let memory play games with your mind
she's a faded smile frozen in time
i am still hanging on
but i am doing it wrong
Can't kiss her goodbye
but i promise to try