Και είδα νέο ουρανό και νέα γη (ο ουρανός και η γη, οι πριν, είχαν φύγει) και η θάλασσα άλλο δεν ήταν. Και την πόλη την άγια, την Ιερουσαλήμ, εγώ ο Ιωάννης, νέα την είδα, απ'τον ουρανό να κατέρχεται - απ'τον Θεό ορισμένη-στολισμένη και έτοιμη σαν νύφη για τον άντρα της.
Και άκουσα φωνή δυνατή απ΄τον θρόνο του ουρανού, που έλεγε "ιδού η σκηνή του Θεού και των ανθρώπων, και θα σκηνώσει μαζί τους και θα είναι αυτοί ο λαός του και θα'ναι Αυτός γι'αυτούς ο Θεός τους, και θα σκουπίσει ο Θεός κάθε τους δάκρυ και δε θα υπάρχει άλλο ο θάνατος, ούτε πένθος ούτε κραυγή, ούτε πόνος θα υπάρχει, διότι τα παλιά όλα πέρασαν".
Και είπε αυτός που καθόταν στο θρόνο: "Ιδού, νέα τα κάνω τα πάντα". Και λέει ξανά: "Γράψε ότι οι λόγοι αυτοί είναι πιστοί και αλήθεια".
Και μου είπε: "Έγιναν. Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ θα δώσω στον διψασμένο να πιεί νερό δωρεάν, απ'την πηγή της ζωής.
Ο νικητής θα τα κληρονομήσει αυτά, και θα είμαι γι'αυτόν ο Θεός, και αυτός θα είναι ο γιος μου.
Και οι δειλοί και άπιστοι, οι σιχαμένοι και οι φονιάδες, και οι πόρνοι, οι ειδωλολάτρες και οι μάγοι και οι ψεύτες, όλοι το μεράδι τους το έχουν στη λίμνη που μέσα της καίει φωτιά και θειάφι, που είναι ο δεύτερος θάνατος".
Και ήρθε ένας απ'τους επτά αγγέλους που κρατούσαν τις επτά κούπες γεμάτες με τις πληγές τις επτά και τις έσχατες, και μιλώντας μου είπε: "Ελα, θα σου δείξω τη νύφη, τη γυναίκα του Αρνιού".
Και με έφερε έμπνοο σε όρος ψηλό και μεγάλο, και μου έδειξε την πόλη τη μεγάλη, την Άγια Ιερουσαλήμ, να κατεβαίνει εξουρανού με θέληση θεία, λάμποντας μέσα στη δόξα του Θεού. Η λάμψη της ήταν ίδια με λάμψη πολύτιμου λίθου, φεγγοβόλημα ίασπη.
Και είχε τείχος ψηλό και μεγάλο, με δώδεκα πύλες, και στις πύλες ήταν δώδεκα άγγελοι, και ήταν γραμμένα και ονόματα δώδεκα και τα ονόματα ήταν των δώδεκα φυλών των υιών του Ισραήλ.
Στην Ανατολή πύλες τρεις, και τρεις στο Βοριά, τρεις στο Νοτιά και τρεις προς τη Δύση. Και το τείχος της πόλης με θεμέλια δώδεκα, και στα θεμέλια πάνω τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του Αρνιού.
Κι αυτός που μου μιλούσε κρατούσε για μέτρο καλάμι χρυσό να μετρήσει μ'αυτό την πόλη και τις πύλες και το τείχος.
Και η πόλη τετράγωνη κείται και το μήκος της είναι όσο το πλάτος. Και μέτρησε την πόλη με το καλάμι, δώδεκα χιλιάδες στάδια ήταν, μήκος και πλάτος και ύψος τα ίδια.
Και μέτρησε το τείχος της εκατόν σαράντα τέσσερις πήχεις το μήκος, κατά το μέτρο του ανθρώπου, δηλαδή του αγγέλου.
Και τα τείχη ήταν κτισμένα με ίασπη, και η πόλη με καθάριο χρυσό, σαν γυαλί ολοκάθαρο. Και τα θεμέλια του τείχους της πόλης στολισμένα με κάθε πολύτιμη πέτρα.
Το πρώτο θεμέλιο ήταν με ίασπη, το δεύτερο σάπφειρο, το τρίτο χαλκηδόνιο, το τέταρτο σμαράγδι, το πέμπτο σαρδόνυχας, σάρδιο το έκτο, το έβδομο χρυσόλιθος, το όγδοο βερύλιο, το ένατο τοπάζι, το δέκατο χρυσόπρασος, υάκινθος το ενδέκατο και το δωδέκατο αμέθυστος.
Και οι δώδεκα πύλες, δώδεκα μαργαριτάρια, ένα η καθεμιά της. Και η πλατεία της πόλης ατόφιο χρυσάφι σαν γυαλί διαυγέστατο. Ναό δεν είδα στην πόλη. Ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ είναι ο ναός της, και το Αρνί.
Και δεν έχει ανάγκη η πόλη από ήλιο ούτε από φεγγάρι να φωτίζεται, γιατί τη φώτισε η δόξα του Θεού, και το Αρνί, το λυχνάρι της.
Και στης πολιτείας το φως θα βαδίσουν τα έθνη όσα σωθούν, και οι βασιλιάδες της γης θα της φέρουν τη δόξα.
(Και οι πύλες της πόλης δε θα κλείσουν ποτέ, γιατί νύχτα εκεί δε θα υπάρχει.)
Και θα της φέρνουν οι πύλες των εθνών την τιμή και τη δόξα. Και στην πόλη δε θα μπει τίποτα μολυσμένο, ούτε ψεύτης και σίχαμα, μόνο οι γραμμένοι στο βιβλίο ζωής του Αρνιού.
No comments:
Post a Comment