I guess that's why they call it the blues. Elton John.

Don't wish it away
Don't look at it like it's forever
Between you and me i could honestly say
That things can only get better

And while i'm away
Dust out the demons inside
And it won't be long before you and me run
To the place in our hearts where we hide

And i guess that's why they call it the blues
Time on my hands could be time spent with you
Laughing like children, living like lovers
Rolling like thunder under the covers
And i guess that's why they call it the blues

Just stare into space
Picture my face in your hands
Live for each second without hesitation
And never forget i'm your man

Wait on me girl
Cry in the night if it helps
But more than ever i simply love you
More than i love life itself

Goodbye Yellow Brick Road: Elton John

When are you gonna come down
When are you going to land
I should have stayed on the farm
I should have listened to my old man

You know you can't hold me forever
I didn't sign up with you
I'm not a present for your friends to open
This boy's too young to be singing the blues

So goodbye yellow brick road
Where the dogs of society howl
You can't plant me in your penthouse
I'm going back to my plough

Back to the howling old owl in the woods
Hunting the horny back toad
Oh I've finally decided my future lies
Beyond the yellow brick road

What do you think you'll do then
I bet that'll shoot down your plane
It'll take you a couple of vodka and tonics
To set you on your feet again

Maybe you'll get a replacement
There's plenty like me to be found
Mongrels who ain't got a penny
Sniffing for titbits like you on the ground

Written by Elton John and Bernie Taupin!

Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες!

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι αγόρασα αυτό το επιτραπέζιο παιχνίδι. Όπως και στο διάσημο βιβλίο του Ιουλίου Βερν, οι παίκτες είναι μέλη μίας λέσχης στο Λονδίνο στις αρχές του 20ού αιώνα, οι οποίοι έβαλαν στοίχημα για ένα ταξίδι γύρω από τον κόσμο: ο παίκτης που θα μπορέσει να το ολοκληρώσει σε λιγότερες από 80 ημέρες, θα κερδίσει το στοίχημα αλλά και το θαυμασμό των συντρόφων του. Για να τα καταφέρουν, οι παίκτες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν μεταφορικά μέσα όπως τραίνα και πλοία, καθώς μετακινούνται από μέρος σε μέρος. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, θα έχουν τη δυνατότητα να επιταχύνουν τους ρυθμούς τους χρησιμοποιώντας αερόστατα και ελέφαντες. Και αυτό είναι απαραίτητο, γιατί ο χρόνος είναι πολύτιμος και κάθε μέρα που χάνεται μπορεί να οδηγήσει στην ήττα! Ο πρώτος παίκτης που θα φτάσει στο Λονδίνο θα είναι...ο νικητής του στοιχήματος αλλά και του παιχνιδιού. Το παιχνίδι περιλαμβάνει 1 ταμπλό, 60 κάρτες ταξιδιού, 15 κάρτες γεγονότων, 6 φιγούρες, 1 φιγούρα ντετέκτιβ, 6 δείκτες χρόνου, 6 κάρτες πονταρίσματος, 24 χρυσά νομίσματα, 18 μάρκες προνομίων, 1 δείκτη πρώτου παίκτη, 1 ζάρι και ένα βιβλίο κανόνων. Πόσο όμορφη είναι η υδρόγειος! Έχω μία "ξύλινη" στη βιβλιοθήκη μου!

Για την Αμαλία.

"Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του"

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/1992)

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας..."

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977 - 2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακοήθες ινοσάρκωμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιμένει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια και επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πέρα από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της αι όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διαύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

"Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα από αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας."

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992 θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ. :

"Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας"

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν ειναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

• ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
• ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
• ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΑΚΕΥΤΙΚΏΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
• ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
• ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

• ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
• ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
• ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μία δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση ογκολογικής μονάδας παίδων.

(Σύλλογος ελπίδα, τηλ: 210-7757155, email: info@elpida.org λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία")

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ.

Η μικρή Άρκτος.

Σήμερα αγαπητοί μου φίλοι θα ταξιδέψουμε με το πλοίο των ονείρων μου. Το έχω ονομάσει "η μικρή Άρκτος". Ανεβαίνω σε αυτό τα βράδια, όταν κοιμάμαι στην αγκαλιά του Μορφέα. Κάθε βράδυ το βλέπω φωτισμένο να ταξιδεύει στον ωκεανό, αλλά και με δεκάδες ξωτικά μέσα σε αυτό. Είναι αυτά τα υπερφυσικά πλάσματα των λαϊκών δοξασιών, που κατοικούν μέσα στο πλοίo και θέλουν να με ταξιδέψουν μέσα στις χώρες του φανταστικού. Στο πλοίο αυτό η θάλασσα αποκαλύπτει την ιστορία της. Τα βάθη των ωκεανών γίνονται οι πύλες για κόσμους αλλιώτικους και ζεστούς. Κανένας δε φοβάται εκεί. Η πιο υπέροχη και γλυκιά μελωδία σε δελεάζει να την ακολουθήσεις καθώς ταξιδεύεις. Στο πλοίο αυτό μαζί με τα ξωτικά είναι και τα "τολμηρά παιδιά". Κατοικούν σε ψηλά βουνά με έλατα, αλλά με συντροφεύουν συνεχώς όταν κοιμάμαι. Το πλοίο ταξιδεύει μέσα στο φανταστικό, συναντώντας συνεχώς νέους, άγνωστους κόσμους, κάθε ένας από τους οποίους υπακούει στους δικούς του κανόνες και νόμους. Τα τολμηρά παιδιά διηγούνται συνεχώς ιστορίες, με βάση τις οποίες το πλοίο τοποθετείται μέσα στο χώρο και το χρόνο.

Έτσι λοιπόν με παίρνει ο ύπνος και στη συνέχεια βρίσκομαι μέσα στο πλοίο με τα τολμηρά παιδιά να μου χαμογελούν. Τα ξωτικά αναλαμβάνουν να μας μεταφέρουν στην υπερφυσική διάσταση, στην οποία όλοι εσείς γίνεστε επιβάτες. Έτσι τα τολμηρά παιδιά αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην πύλη του φανταστικού, "...part of the ship, part of the crew, part of the ship, part of the crew...". Στη χώρα αυτή απλώνονται κανάλια και αποικίες, στις οποίες γενναίοι άνθρωποι γράφουνε ιστορίες σε βιβλία, από προσωπικά βιώματα. Κάθε ένας από αυτούς διαθέτει την προσωπική του βίβλο και με την φιλοξενία του και την αγάπη του σε καλεί να μπεις στον κόσμο αυτό. Οι εντυπώσεις και οι αναμνήσεις είναι δικές σας. Είστε ελεύθεροι να ταξιδέψετε και να ζήσετε τις καλύτερες στιγμές σας, που θα είναι ανεπανάληπτες και θα διαρκέσουν όσο θέλετε εσείς. Στο ταξίδι αυτό διαλέγετε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει επιστροφή. Η ιστορία της μικρής Άρκτου!

Ένας θρύλος!

Υπάρχει ένας θρύλος για ένα πουλί που κελαηδάει μία μονάχα φορά στη ζωή του, πιο γλυκά από κάθε άλλο πλάσμα πάνω στη Γη. Από τη στιγμή που αφήνει τη φωλιά του, ψάχνει για ένα δέντρο αγκαθωτό και δεν ησυχάζει αν δεν το βρει. Και τότε, εκεί που κελαηδάει ανάμεσα στα άγρια κλαριά, πάει και καρφώνεται στο πιο μεγάλο, το πιο κοφτερό αγκάθι. Και πεθαίνοντας, υψώνεται πάνω από την αγωνία του, για να ξεπεράσει με το κελάηδημά του τον κορυδαλλό και το αηδόνι. Ένα τραγούδι θεσπέσιο, με τίμημα την ίδια την ύπαρξή του. Μα ο κόσμος όλος μένει ασάλευτος για ν' ακούσει κι ο Θεός χαμογελάει στους ουρανούς Του. Γιατί το άριστο αποκτιέται μόνο με μεγάλο πόνο... Ή, τουλάχιστον, έτσι λέει ο θρύλος.

Ένας ανοιξιάτικος περίπατος!

Έχετε σκεφτεί πόσο όμορφα είναι να περπατάς στο βουνό; Άλλοτε ώρες πρωινές, άλλοτε το απόγευμα, στο βουνό του Καρέα υπάρχει ένα μονοπάτι δίπλα από το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη. Από το ύψος αυτό βλέπεις την Αθήνα πιάτο, αλλά και τη θάλασσα και το λιμάνι του Πειραιά και το αεροδρόμιο. Ο χώρος είναι εξοχικός και καθημερινά αρκετοί άνθρωποι κάνουν τη βόλτα τους εκεί. Άλλες φορές περπατώντας, άλλες φορές τρέχοντας και κάποιες άλλες φορές ως τουρίστες που θέλουν να δουν την Αθήνα από ψηλά και να εισπνεύσουν καθαρό αέρα! Πηγαίνω κάθε μέρα εκεί γιατί πραγματικά με τονώνει, με ξεκουράζει και με γεμίζει ενέργεια. Τα καλά όνειρα αιχμαλωτίζονται καθώς αφήνεσαι σε οποιαδήποτε σκέψη γύρω από αυτά και οι κακές σκέψεις διώχνονται μακριά, κάτι σαν ονειροπαγίδα. Μα πάνω απόλα αισθάνεσαι άλλος άνθρωπος, ήρεμος και γεμάτος ζωή. Ψηλά στο βουνό ο πολιτισμός αποκαλύπτεται σαν ένα γενναίο παραμύθι που περιμένει να χωθείς μέσα στις σελίδες του και να το ρουφήξεις. Γιαυτό λοιπόν έγινα ένα με την φύση, τα δέντρα και αυτό το μακρύ χωματόδρομο που περιμένει να τον διασχίσεις και να αποκαλύψεις την ιστορία του. Καλό σας απόγευμα.

Promise to try.

Το τραγούδι αυτό είναι της Μαντόνα. Είναι αρκετά παλιό, αλλά εξαιρετικό τόσο σε στίχο όσο και σε μουσική. Λέγεται "promise to try" και σας το παρουσιάζω:

Little girl, don't you forget her face
laughing away your tears
when she was the one
who felt all the pain
Little girl, never forget her eyes
keep them alive inside
I promise to try
but it's not the same

Keep your head held high
ride like the wind
never look behind
life isn't fair
that's what you said
so try not to care

Little girl, dont run away so fast
i think you forgot to kiss
kiss her goodbye
Will she see me cry
when i stumble and fall
does she hear my voice
in the night when i call
wipe away all your tears
it's gonna be allright

I fought to be so strong
i guess you knew
i was afraid
you'd go away too
Little girl, you've got to forget the past
and learn to forgive me
i promise to try
but it feels like a lie

Don't let memory play games with your mind
she's a faded smile frozen in time
i am still hanging on
but i am doing it wrong
Can't kiss her goodbye
but i promise to try